Tak szybko minęły wakacje. Dzieci z klasy IVb szykowały się już do szkoły. Iga ubrała się i umyła zęby. Zeszła po skrzypiących schodach w dół do kuchni i zapakowała do plecaka kanapki z żółtym serem, przygotowane przez mamę. Nie mogła doczekać się spotkania z Laurą, swoją najlepszą przyjaciółką. Miała jej tyle do opowiedzenia! Dotarła do szkoły na czas, zajęła miejsce w ławce i czekała na spotkanie.
– Jest! – pomyślała Iga, gdy w tłumie dzieci wypatrzyła dziewczynkę. Zawołała ją. W końcu mogły się uściskać i spędzić dzień razem.
Laura mieszkała w tym samym mieście od trzech lat. Dziewczynki od razu się polubiły i zostały przyjaciółkami. Lubiły się uczyć razem i spędzać czas na bieganiu z psami po łące, zabawie w sklep i układaniu przeróżnych historii. Jednak tym razem Laura nie była zadowolona z powrotu do szkoły. Na pytania zadawane przez Igę odpowiadała krótko. Rzadko się uśmiechała. Chciała jak najszybciej wrócić do domu.
Iga poczuła smutek. Była pewna, że koleżanka bardziej ucieszy się ze spotkania, opowiedzą sobie wszystkie wakacyjne przygody, będą się śmiały i spędzą razem popołudnie. Postanowiła więc ją zapytać, dlaczego zachowuje się inaczej niż zwykle.
POLECAMY
