Jak oduczyć dziecko spania z rodzicami?

Strefa rodzica

Mała istotka śpiąca koło Ciebie może być niezwykle rozczulającym widokiem. Czujecie i nawiązujecie szczególną więź, a Twoje dziecko czuje się kochane i bezpieczne. Przychodzi jednak moment, gdy Twoja pociecha z niemowlęcia zaczyna stawać się kilkulatkiem, a Tobie coraz ciężej zadbać o spokojny czy wygodny sen. Jak zatem w naturalny i delikatny sposób przyzwyczaić malucha do spania w swoim łóżku?

Wspólne spanie z dzieckiem niesie za sobą wiele niezwykłych chwil i licznych zalet, o czym wspominaliśmy w jednym z poprzednich artykułów: Czy spanie z dzieckiem ułatwi Ci życie? Jednak w końcu nadchodzi czas “samodzielności”, który ma zapewnić Wam jako rodzicom i dziecku, zdrowy i swobodny sen w pojedynkę. Warto stopniowo i indywidualnie wprowadzać pewne zmiany, a wtedy dziecko zaakceptuje nową rzeczywistość. By to ułatwić, w niniejszym artykule przedstawimy Wam kilka metod, jak oduczyć dziecko spania z rodzicami. 

Czy to już czas na zmiany?

Zacznijmy od podstawowego pytania, które pojawia się często w głowach rodziców: Od kiedy dziecko powinno spać samo? Mimo że ta kwestia jest popularnym rodzicielskim dylematem, nie ma na nią jednoznacznej odpowiedzi. Wszystko bowiem zależy od sytuacji i podejścia rodziców lub opiekunów. Część z nich decyduje się na nocną rozłąkę, gdy dziecko kończy rok. Inni, gdy maluch zaczyna uczęszczać do przedszkola lub potrafi się dobrze komunikować. Jednym słowem w tej kwestii to Ty jako rodzic, jesteś osobą decyzyjną.
Warto jednak upewnić się, że Twoja pociecha jest gotowa na kolejny etap dorastania. Jak to ocenić? Jeśli dziecko swobodnie przesypia całe noce albo wykazuje cechy samodzielności i szybkiej adaptacji do nowych sytuacji, warto wykorzystać ten moment na zmiany. Przejdźmy zatem teraz do głównego wątku: Jak to zrobić?

10 wskazówek jak oduczyć dziecko spania z rodzicami

Poniższe rady są jedynie sugestią, którą możesz dowolnie modyfikować i dostosować do własnej sytuacji lub możliwości. Przedstawiamy je w formie “krok po kroku”, ale nie oznacza to, że masz się trzymać tego jak sztywnych ram. Niektóre kroki możesz pominąć albo zamienić, najważniejsze jest jednak osiągnąć cel z jak największą korzyścią dla Ciebie i dziecka. 

  1. Zdecyduj i działaj
    Pierwszą rzeczą, jaką warto zrobić, jest plan i podjęcie wyzwania. Nie wahajcie się i bądźcie konsekwentni. Przed Wami dość skomplikowane zadanie, jednak mając na uwadze dyscyplinę i perspektywiczne korzyści, uda się przejść ten okres w sposób łagodny. Jeśli jednak czujecie, że sami nie jesteście gotowi na rozłąkę z dzieckiem, będziecie mieć poczucie winy, że niejako zostaje “wyrzucone” z Waszej przestrzeni, poczekajcie. Zmiany są trudne nie tylko dla dziecka, dlatego należy się do nich dobrze przygotować i oswoić z myślą o nich.
  2. Zasada małych kroków
    Tak zwane baby steps, to działanie delikatne i nie robienie niczego na siłę. Oczywiste jest, że maluch przyzwyczajony do spania z rodzicami, nie planuje żadnych zmian i może protestować. Płacz, prośby i inne oznaki buntu są w pełni naturalne. Nie oczekuj, że osiągniesz sukces z dnia na dzień. Odkładając swoją pociechę do łóżeczka, bądź przy niej i poczekaj aż zaśnie. Kolejnej nocy powtórz to, aby następnej wyjść wcześniej. Stopniowe “oddalanie się” rodzica, daje moment akceptacji dziecku i czas na przyswojenie nowej rzeczywistości. A jak nauczyć dziecko spania w swoim pokoju, a nie tylko w łóżeczku? Tak samo. Bądź przy nim, gdy zasypia, a z czasem skracaj czas Twojego czuwania. Jeśli po wyjściu z pokoju usłyszysz płacz, wróć i przytul dziecko, lub wycisz je w inny sposób, po czym konsekwentnie utul do snu w jego łóżeczku.    
  3. Uzbrój się w cierpliwość
    Cierpliwość przyda Ci się nie tylko pod kątem dyscypliny, ale również wytrwałości i samozaparcia. Być może na początku będziesz zmuszona wstawać w nocy kilkakrotnie i wyciszać marudzącego lub płaczącego malucha. Pamiętaj jednak, że te kilka nieprzespanych nocy w końcu zaowocuje upragnionym finałem. 
  4. Zadbaj o jego potrzeby
    Często bywa tak, że wkładając dziecko do łóżeczka, zaczyna mu doskwierać wiele rzeczy lub rozwija się jego szczególna kreatywność poradzenia sobie z trudną sytuacją. Chęć pójścia do toalety, zjedzenia czy napicia się, mogą być dla małego spryciarza metodą na powrót do Waszego łóżka, w którym nie miał takich “problemów”. By nie dać się nabrać, dopilnuj i upewnij się, że przed porą spania maluch jest najedzony, przewinięty i nie chce mu się pić. Jeśli dziecko jest już na tyle samodzielne, możesz ustawić mu butelkę z wodą obok łóżeczka. Gdy dziecko korzysta już z nocnika i ma łóżeczko z wyjmowanymi szczebelkami ułatwiającymi przemieszczanie się, upewnij się, że w jego swobodnie dostępnej przestrzeni nie ma rzeczy, którymi mógłby zrobić sobie krzywdę. Jeśli dodatkowo ma spać w swoim pokoju, zabezpiecz do niego drzwi lub schody. Przez czas adaptacji do nowej sytuacji warto skorzystać z elektronicznej niani, która pomoże nam kontrolować co dzieje się w dziecięcym pokoju, gdy nie ma nas bezpośrednio obok. 
  5. Zapewnij komfort i poczucie bezpieczeństwa
    Pamiętaj, że dzieci mają niesamowitą wyobraźnię, a cienie i zabawki, którymi bawi się za dnia, nocą mogą wzbudzać inne niż radosne odczucia. Warto w takim wypadku zaopatrzyć malucha w nocną lampkę, która łagodnie oświetli jego przestrzeń. Możesz też nakleić świecące postacie na ścianę czy sufit. Gwiazdki, bajkowi bohaterowie – w sklepach masz bogatą ofertę podobnych gadżetów. Widząc co się dookoła dzieje, Twoje dziecko chętniej się wyciszy i zaśnie.
  6. Wyciszanie nie tylko podczas zasypiania
    By oduczyć dziecko spania z rodzicami, niezbędne jest jego wyciszenie. Nie chodzi tu tylko o zaśpiewanie kołysanki czy przeczytanie bajki przed snem. Proces wyciszania zacznij już wcześniej. Unikaj wieczorem intensywnych, pobudzających zabaw oraz z udziałem zabawek elektronicznych. Ciepła, relaksująca kąpiel również składa się na element higieny snu, który ułatwi Wam oddzielne spanie. 
  7. Rutyna jest ważna
    Unikaj odstępstw. To tylko jeden, ostatni raz, nic się nie stanie jest rodzicielską pułapką. Dziecko, które nawet raz ma możliwość powrotu do łóżka rodziców, będzie chciało to powtórzyć. Bardzo ciężko jest wówczas powrócić na właściwy tor odzwyczajania dziecka od wspólnego spania, a zaczynanie wszystkiego od nowa będzie dla was obciążające emocjonalnie i zniechęcające. Oczywiście w przypadku choroby dziecka, oczywiste jest, że będziesz chciała być bliżej niego, by interweniować w razie konieczności czy w celu przyniesienia mu ulgi. Jednak, gdy dziecko wyzdrowieje, nie wracaj do starych nawyków. Podkreśl słowem i czynem, że była to wyjątkowa sytuacja.    
  8. Rozmawiaj, zapewniaj i tłumacz
    Dobrym sposobem jest szczera rozmowa z dzieckiem, nawet jeśli jeszcze nie potrafi ono dobrze się z Tobą komunikować. Twój spokojny, ciepły i czuły ton przekaże dziecku Twoją miłość i wsparcie. Będzie wiedziało, że spanie oddzielnie nie jest karą czy zwykłym kaprysem. Wyjaśnij, czemu podjęliście taką decyzję i jakie korzyści odniesie z tego sam maluch. Dziecko rozumie niekiedy więcej niż myślisz, a wyjaśnienia trafią do jego umysłu i wrażliwego na zmiany serca.
  9. Chwal!
    Udało Wam się przespać osobno noc? Pochwal swoją pociechę! Nic nie motywuje tak jak docenianie i pochwały. Dziecko będzie mogło odczuwać sukces ze swojej rosnącej samodzielności. Podkreśl, że dokonało czegoś ważnego, dużego i że jesteście z niego dumni!
  10. Oceń korzyści nad niedogodności
    Ponieważ w czasie całego procesu możesz niekiedy wątpić w słuszność swojej decyzji – pod wpływem stresu, emocji, zmęczenia i wyrzutów sumienia – przypominaj sobie regularnie, czemu podjęliście taką decyzję. Widniejące korzyści, a także docenianie postępów nie pozwoli Wam się zatrzymać lub poddać. Dzięki temu, po pewnym czasie będziecie mogli cieszyć się swobodą w łóżku i komfortem psychicznym, że Wasze dziecko śpi samodzielnie.

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI