Umiejętności społeczne wpływają na całe nasze życie: dobór przyjaciół, partnera, pracy, umiejętności komunikacji, pokonywanie konfliktów i rozwiązywanie problemów. Nieodpowiednio wykształtowane umiejętności społeczne mogą przyczynić się do licznych niepowodzeń, braku odnalezienia swojego “miejsca w życiu”, a nawet stanów depresyjnych. Właśnie z tego powodu, niezwykle ważne jest, by kształtowanie umiejętności społecznych zacząć już w okresie dziecięcym.
Jako osoby dorosłe zdajemy sobie sprawę, jak ważna jest prywatność, jednak jako rodzice niekiedy naginamy pewne zasady i pojęcia prywatności na rzecz ochrony lub kontroli dziecka. Kiedy jednak powiedzieć sobie ”stop” i pozwolić dziecku na swobodę, a kiedy zaingerować, by nie stała mu się krzywda?
„Idź śmiało, nie wstydź się!” – Mimo że hasło to ma pełnić rolę dopingującą, skierowane do dziecka, które nadmiernie się wstydzi, jeszcze bardziej je onieśmieli. Jak zatem należy motywować pociechę do większej otwartości i śmiałości?
Śmierć jest nieodłącznym elementem życia, na który nigdy do końca nie jesteśmy przygotowani. Jest to temat trudny i wiąże się ze strefą uczuciową każdego z nas, dlatego rodzice nie do końca wiedzą, jak wyjaśnić go dziecku. Co zrobić, by zrozumiało pojęcie śmierci, jak się zachować podczas wyjaśnień i czego unikać, by nie obarczyć go nadmiarem negatywnych emocji?
Jeśli chodzi o pulę “trudnych pytań i zagadnień” to nie dotyczą one tylko strefy intymnej. Dużo kłopotu mogą sprawiać pytania dotyczące uczuć, emocji i cech charakteru. Jako dorośli przyjmujemy wiele kwestii za oczywiste i znane, jednak najmłodsi dopiero poznają świat i zasady, które nim rządzą. By mogły szybko się do nich dostosować, muszą dokładnie pojąć ich znaczenie. Skupmy się zatem, jak wytłumaczyć dziecku co to jest szacunek.
Płacz, chowanie się, udawanie choroby i błagalne prośby to – częste metody wykorzystywane przez dzieci, by przekonać rodziców o pozwolenie na pozostanie w domu. Być może jednorazowe “wagary” to nic złego, ale jeśli historia powtarza się wielokrotnie, a nawet każdego dnia, może to świadczyć o poważnym problemie jaki dotyka nasze dziecko w szkole.
Smutek jest bardzo czytelną emocją, objawia się poprzez płacz, czemu towarzyszą przygnębiony wyraz twarzy, pochylona sylwetka, powłóczenie nogami… Siła doświadczania tej emocji jest indywidualnie zróżnicowana i występuje w różnym nasileniu – od chwilowego nastroju aż do głębokiego przygnębienia. Sygnałem alarmowym dla opiekunów powinny być intensywne przeżywanie smutku i bezradność dziecka, ponieważ mogą one prowadzić do depresji.
Dlaczego ani niska, ani zbyt wysoka samoocena nie jest dobra oraz jak pomóc dzieciom nie ulegać presji mediów społecznościowych – podpowiada Marta Nowakowska, psycholog, terapeuta poznawczo-behawioralny dzieci i młodzieży
Stres, presja czy różnego rodzaju kryzysy i rozczarowania to nieodłączne elementy życia każdego człowieka. Prędzej czy później musimy się z nimi mierzyć. Niestety, nasze dzieci także narażone są na powyższe doznania. Wraz z ich rozwojem, będą się one zmieniać i przybierać różną częstotliwość. By nasze dziecko było jednak odporne psychicznie i śmiało stawiało czoło trudnościom, musimy je w tym wspierać. Jak to wygląda w praktyce?
Narodziny dziecka to szczególnie emocjonujący czas dla rodziców. Prócz dokładnego kompletowania wyprawki i czytania poradników na temat pielęgnacji, często głównym elementem rodzicielskich rozważań jest jak najlepiej wychować tego małego człowieka. Wzorców wychowawczych jest wiele, jednak rodzicielstwo bliskości budzi ostatnimi czasy największe zainteresowanie. Dlaczego?
Z psychologicznego punktu widzenia poczucie sprawstwa, to przeświadczenie o własnej skuteczności. To przekonanie o wpływie na bieg wydarzeń, które wyraża się w pewności siebie i poczuciu, że jest się w stanie realizować cele, do których się zmierza.
Boimy się przez całe swoje życie – od urodzenia, aż do śmierci. I bardzo dobrze! Lęk, choć budzi w nas nieprzyjemne odczucia, przez wieki był nam potrzebny do przeżycia. Ostrzegał przed niebezpieczeństwem i budził czujność instynktów.
